هشدارها

جوامع جوان، مراکز هدف دشمن

امر به معروف و نهى از منکر را اقامه کنید؛ نگذارید در جوامع جوان چه در مدرسه ها، و چه در دانشگاهها کار به فساد بکشد. این مراکز براى دشمن هدف است. بدانید که نسل جوان این جامعه و این ایران اسلامى زنده است؛ دشمن هم این را بداند. با بودن شما جوانان مؤمن، حجت بر ما تمام است.[۱]

واعِظٌ مِن نَفسِه …

اساس برنامه ى تربیتى و همه ى برنامه هاى زندگى در اسلام، همین موارد است. هرکس باید واعظ خود باشد، خود را مراقبت کند، از تخطّى خود مانع شود، امر به  معروف  و نهى از منکر هم بکند که آن امرِ خود به معروف و نهىِ خود از منکر و موعظه کردنِ خود، بر امر و نهى و موعظه ى دیگران مقدّم است. این، همان تقواى الهى است که از ما خواسته اند. تقوا را مراقبت کنیم و به یکدیگر توصیه نماییم.[۲]

وظیفه ى اول، حفظ نظام است

البته تحقق آرزوهاى اسلامى، کار ده سال و بیست سال نیست؛ تحقق آرزوهاى اسلامى، کار بلندمدت است و باید بتدریج انجام بگیرد و همه ى عوامل دست به دست هم بدهند. ….. معلوم است که آرزوهاى اسلامى در مدت کوتاه تحقق پیدا نمى کند؛ معلوم است که در اینجا و آنجا تخلفى پیدا مى شود؛ معلوم است که همه ى دستگاه ها هنوز با نواى اسلامى حرکت نمى کنند؛ در این تردیدى نیست؛ غیر از این هم انتظارى نیست. اگر شما به صدر اسلام هم نگاه کنید، مى بینید حتّى زمانى که نَفَس مطهر پیامبر هم به مردم مى خورد، این طور نبود که همه ى مردم یکشبه مسلمان بشوند و همه ى کارها در مدت کوتاهى اصلاح بشود. اصلاح کلى و عمومى، حرکت بلندمدت لازم دارد، که آن هم به عهده ى همه است؛ و از جمله ى این همه، ما معممان و روحانیون هستیم که بیشترین  تکلیف به عهده ى ماست. پس وظیفه ى اول، حفظ نظام است. هیچ کس نمى تواند به اتکاى اینکه فلان جا فلان تخلف شده، حرکتى انجام بدهد یا حرفى بزند که این نظام اسلامى را تضعیف کند. البته براى اصلاح مفاسد، همه باید از طرق معقول خودش کار کنند. امر به  معروف  و نهى از منکر یک واجب اسلامى است و باید در میان مردم رایج بشود.[۳]

جوان حزب اللهی باید باهوش باشد

البته جوان حزب اللهى هم باید باهوش باشد. باید چشمهایش را باز کند و نگذارد کسى در صفوف او رخنه کند و به نام امر به معروف و نهى از منکر، فسادى ایجاد نماید که چهره ى حزب اللّه را خراب کند. باید مواظب باشید. این، به عهده ى خودتان است. من یقین دارم و تجربه هاى این چند سال هم نشان داده تا نیروهاى مؤمن و حزب اللهى براى انجام کارى به میدان مى آیند، یک عده عناصر بدلى و دروغین، با نام این ها در گوشه اى فسادى ایجاد مى کنند تا ذهن مسئولین را نسبت به نیروهاى مؤمن و حزب اللهى و مردمى چرکین کنند. مواظب باشید. [۴]

دایره امر به معروف و نهی از منکر

امر به معروف، این هاست. و الّا اگر ما امر به معروف را در یک دایره محدود، آن هم به وسیله افراد معلومى، زندانى کنیم، دشمن هم در تبلیغات خودش بنا مى کند سمپاشى  کردن؛ که در ایران بناست از این به بعد، نسبت به زنهاى بدحجاب، این طور عمل شود! این واجبِ به این عظمت را، که قوام همه چیز به آن است، بیاورند در دایره اى محدود، در خیابانهاى تهران؛ آن هم نسبت به چند نفر زنى که وضع حجابشان مثلًا درست نیست. این است معناى امر به معروف؟! این است معناى حضور نیروهاى مؤمن در صحنه هاى گوناگون جامعه؟! قضیه، بالاتر از این حرفهاست. [۵]

مواظب باشید کسانى از این واجب الهى، سوءاستفاده نکنند

مواظب باشید کسانى از این واجب الهى، سوءاستفاده نکنند. حساب صاف کردنها، به خرده حسابهاى گذشته رسیدن، پرده درى، آبروریزى، تعرض به نوامیس و عرض و مال این و آن به بهانه ى این واجب الهى، این ها نباید باشد. مردم باید هوشیار باشند. مردم همواره و در همه ى قضایا تیزهوشند. تیزهوشى مردم است که خیلى از اوقات دستگاه ها را متوجه قضایاى گوناگون مى کند. در همین قضایاى رذالتها و موذى گریهاى ضد انقلاب و گروهکها از روز اول تا امروز، غالباً مردم بودند که کمک کردند، مباشرت کردند، تیزبینى کردند، دقت به خرج دادند، چیزى را دیدند و اقدامى را انجام دادند و مسئولین را هم هدایت کردند. اینجا نیز همان طور است. خود مردم، با تیزهوشى نباید بگذارند این واجب الهى و این فریضه ى بزرگ زمین بماند، یا خداى ناکرده مورد سوءاستفاده قرار گیرد.[۶]

امر به  معروف ، خوب است  اما

بحمد اللّه ملت ما بر دشمنانش فائق آمده است. ملت ما تا امروز، زبون دشمن نشده است؛ لیکن به هرحال دشمنى، اثر دارد. با این دشمنیها، کدام کشور است که هیچ مشکلى نداشته باشد؟ نباید مشکلات را بزرگ کرد. نباید در زمینه هاى گوناگون، درشت نمایى کرد. البته تذکّر، خوب است؛ امر به  معروف ، خوب است؛ نصیحت، خوب است؛ اما با خیرخواهى، با روش عقلایى، بدون اینکه موجب تضعیف یک مجموعه ى خدمتگزار شود.[۷]

امر به معروف و نهی از منکر در همه زمینه ها

در مسأله ى امر به معروف و نهى از منکر، فقط نهى از منکر نیست؛ امر به معروف و کارهاى نیک هم هست. براى جوان، درس خواندن، عبادت کردن، اخلاق نیک، همکارى اجتماعى، ورزش صحیح و معقول و رعایت آداب و عادات پسندیده در زندگى، همه جزو اعمال خوب است. براى یک مرد، براى یک زن و براى یک خانواده، وظایف خوب و کارهاى بزرگى وجود دارد. هرکسى را که شما به یکى از این کارهاى خوب امر بکنید به او بگویید و از او بخواهید امر به معروف است. نهى از منکر هم فقط نهى از گناهان شخصى نیست. تا مى گوییم نهى از منکر، فوراً در ذهن مجسّم مى شود که اگر یک نفر در خیابان رفتار و لباسش خوب نبود، یکى باید بیاید و او را نهى از منکر کند. فقط این نیست؛ این جزء دهم است.

نهى از منکر در همه ى زمینه هاى مهم وجود دارد؛ مثلًا کارهایى که افراد توانا دستشان مى رسد و انجام مى دهند؛ همین سوءاستفاده ى از منابع عمومى؛ همین رفیق بازى در مسائل عمومى کشور، در باب واردات، در باب شرکتها و در باب استفاده از منابع تولیدى و غیره؛ همین رعایت رفاقتها از سوى مسئولان. [۸]

گناه نابخشودنی

دیگر آنکه در نظام اسلامى، اگرچه رسم و سنت انتقاد و نصیحت مشفقانه به مسئولین، یکى از مواهب الهى و مفاخر اسلامى و مایه ى رشد و ارتقاء و پیشرفت امور و مصداق بارز فریضه ى امر به  معروف  است و باید در جامعه بماند و توسعه و کیفیت بیابد، ولى مخلوط کردن این کار مستحسن و لازم با اشاعه ى روحیه ى بدبینى و سوءظن به کارگزاران اصلى کشور و بدگویى از آنان که به تضعیف روحیه، یا تضعیف جایگاه آنان بینجامد خطایى بزرگ و خیانت آمیز خواهد بود. اگر کسانى با گفتن و نوشتن یا رفتار متعمدانه ى خود، بذر شک و تردید نسبت به مسئولان بلندپایه ى کشور را در دلها بیفشانند و فضا و افق را تیره و یأس آور جلوه دهند، با هیچ توجیه و بیانى نمى توان آن ها را خدمتگزار و خیرخواه به حساب آورد. این کار در کشور ما که از نظامى اسلامى و انقلابى، و مسئولانى کاملًا مردمى، و ملتى بااخلاص و فداکار، و صمیمیتى بى نظیر میان مردم و مسئولان، و استعداد و ظرفیتى درخشان براى کار و پیشرفت، و حیثیتى برجسته در جهان و میان ملتهاى عالم برخوردار است، بى شک ضربه به آینده ى کشور و خیانت به آرمان هاى انقلاب محسوب مى شود و گناهى نابخشودنى است.[۹]

ناسپاسی

شما دوستان ارجمند که اکنون همت به ترویج این فریضه گماشته اید، کار بزرگِ خود را چنان که شایسته ى این فریضه است، پاس بدارید و با همه جانبه نگرى در این کار، زبان بدگویان و ذهنِ بى خبران را از فروافتادن در ورطه ى ناسپاسى از این عملِ اصلاحى بزرگ، نجات بخشید.[۱۰]