مصادیق معروف و منکر در قرآن کریم

مصادیق معروف و منکر در قرآن کریم کدام است؟ با توجه به گستره معنایی «معروف» و «منکر»، هریک از این دو ، مصادیق فراوانی در قرآن کریم دارد. آیه الله نوری همدانی در کتاب امر به معروف و نهی از منکر به برخی مصادیق این دو اشاره کرده است.(۱) که البته برخی از این مصادیق در یکدیگر ادغام پذیر می باشند. هم چنین می توان این مصادیق را به عنوان هایی جامع تر یا به اقسامی مانند اخلاقی، رفتاری و … تقسیم کرد .
معروف ها در قرآن
۱٫ایمان ؛ ۲٫ تلاوت قرآن ؛ ۳٫ امر به معروف و نهی از منکر؛ ۴٫ تفکر ؛ ۵٫ توکّل ؛ ۶٫ صبر ؛ ۷٫ تقوا ؛ ۸٫ پیروی از خدا و رسول ؛ ۹٫ پیشی گرفتن برای انجام ‌‌(دادن) کارهای نیک ؛ ۱۰٫ انفاق ؛ ۱۱٫ فروبردن خشم ؛ ۱۲٫ عفو ؛ ۱۳٫ احسان ؛ ۱۴٫ اطمینان به وعده های خدا ؛ ۱۵٫ توبه ؛ ۱۶٫ سیر در زمین و پند گرفتن از سرگذشت امت های پیشین ؛ ۱۷٫ جهاد ؛ ۱۸٫ شهادت در راه خدا ؛ ۱۹٫ عدالت ؛ ۲۰٫ شکر خدا ؛ ۲۱٫ دعا ؛ ۲۲٫ اخلاق نیک ؛ ۲۳٫ مشورت ؛ ۲۴٫ آموزش و فراگیری قرآن و دانش ؛ ۲۵٫ صراحت در بیان حق ؛ ۲۶٫ تحمل آسیب ها و گرفتاری ها در راه خدا ؛ ۲۷٫ هجرت برای تقویت و حفظ دین ؛ ۲۸٫ خوف از خدا ؛ ۲۹٫ استقامت در راه حق ؛ ۳۰٫ مرابطه و حفظ مرزهای اسلامی از تهاجم دشمنان ؛ ۳۱٫ صدق ؛ ۳۲٫ استغفار ؛ ۳۳٫ تقیّه ؛ ۳۴٫ دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ؛ ۳۵٫ وفای به عهد ؛ ۳۶٫ تسبیح و یاد خدا در شب و روز ؛ ۳۷٫ اتحاد و دوستی و برادری ؛ ۳۸٫ دعوت مردم به سعادت و به سوی خدا ؛ ۳۹٫ صداقت ؛ ۴۰٫ پیروی از حق ؛ ۴۱٫ یاری (دین ) خدا آمادگی کامل و فراهم کردن مداوم اسباب کار برای جبهه گیری در برابر دشمن . (۲)
منکرها در قرآن
۱٫کفر ؛ ۲٫ کشتن پیامبران و عدالت خواهان و مخالف با راهنمایان دین ؛ ۳٫ محرم اسرار قرار دادن کافران ؛ ۴٫ جهل و نادانی ؛ ۵٫ نفاق ؛ ۶٫ دوستی با کافران ؛ ۷٫ضعف در اراده و تصمیم در راه هدف ؛ ۸٫ اصرار بر گناه ؛ ۹٫ سستی ؛ ۱۰٫ تأسف و اندوه بیجا ؛ ۱۱٫ ظلم ؛ ۱۲٫ ارتجاع و عقب گرد ؛ ۱۳٫ کرنش در برابر دشمن ؛ ۱۴٫ ضعف نشان دادن در برابر دشمن ؛ ۱۵٫ اطاعت از کافران ؛ ۱۶٫ کشمکش و نزاع ؛ ۱۷٫ فرار از جهاد ؛ ۱۸٫ پندار سپری شدن زمان دین ؛ ۱۹٫ توجه به ( اثر پذیری از ) تبلیغات باطل ؛ ۲۰٫ خیانت به بیت المال ؛ ۲۱٫ بخل ؛ ۲۲٫ رضایت به ظلم و گناه ؛ ۲۳٫ کتمان حق ؛ ۲۴٫ فروختن دین و حق به دنیا ؛ ۲۵٫ انکار وجود روح و جهان آخرت ؛ ۲۶٫ ترسیدن از دوستان شیطان ؛ ۲۷٫ گمان بر این که شکست ظاهری با حق ناسازگار است ؛ ۲۸٫ انفاق در راه باطل و تقویت باطل آن ؛ ۲۹٫ تمایل دل ها از حق به سوی باطل ؛ ۳۰٫ فتنه جویی و بدعت گذاری ؛ ۳۱٫ حسد و ریاست طلبی ؛ ۳۲٫ نقشه های باطل برای مبارزه با حق ؛ ۳۳٫ پوشاندن حق به وسیله باطل ؛ ۳۴٫ بازیچه قرار دادن دین ؛ ۳۵٫ بازداشتن مردم از راه خدا ؛ ۳۶٫ تبهکاری ؛ ۳۷٫ دروغ گویی ؛ ۳۸٫ خیانت ؛ ۳۹٫ ایجاد اختلاف ؛ ۴۰٫ پیروی از باطل ؛ ۴۱٫ بیماری قلب (روح) ؛ ۴۲٫ ترسو بودن ؛ ۴۳ . فساد حاکمان و زمام داران خونسرد ؛ ۴۴٫ قطع پیوند خویشاوندی ؛ ۴۵٫ مخالفت با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ؛ ۴۶٫ باطل کردن عمل نیک ؛ ۴۷٫ پشت کردن به دین .(۳)
پی نوشت ها :
۱٫ حسین نوری ، امر به معروف و نهی از منکر ، ص ۸۳ – ۸۴ و سید محسن طباطبائی ، منهاج الصالحین ، ج ۱ ، ص ۴۲۰
۲٫ امر به معروف و نهی از منکر ، ص ۸۶ .

منبع: راه بهشت