خاطرات جذاب آمرین به معروف در محیط مجلس روضه
مجلس روضه
یکی از مراجع عظام میفرمود که در زمان مرحوم میرزای شیرازی، روضه خوانی درمنزل ایشان منبر رفت و در روضه خود مطلبی گفت که برخلاف واقع بود. یکی از آقایان که کنار مرحوم میرزای شیرازی نشسته بود گفت: «مگر این دروغ نیست؟»
فرمود: «چرا»
گفت: «چرا نهی از منکر نمیکنید؟»
فرمود: «باید به تو بگویم نهی از منکر میکنم؟! اگر من الآن به او تذکر دهم، این فرد از فردا از هستی ساقط میشود و دیگر نمیتواند در جامعه زندگی کند».
بنابراین مرحوم شیرازی برای پرهیز از اهانت به روضه خوان تذکر را در جلسه ای خصوصی مطرح میکرد تا تا لازمه این نهی از منکر، فساد دیگری نباشد و به شخصیت کسی توهین نشود. وقتی که میرزای شیرازی در امر به معروف و نهی از منکر تا این حد رعایت یک روضه خوان و فرد عادی را میکند، آیا رواست که کسی در مقابل دیگران شخصیت وآبروی افراد را در نظر نگیرد؟
(برگرفته از کتاب «بزرگترین فریضه» حضرت آیت الله مصباح یزدی )
توصیه به منبری ها
دانستن ویژگی ها و ساز و کار منبر و آگاهی از شیوه وعظ و خطابه از مباحثی است که هر منبری باید آن را بداند و برای موفقیت خود به آنها عمل کند.
چند توصیه از آیت الله العظمی بهجت در خصوص عزاداری و قیام حضرت سید الشهدا (ع) و توجه به رسالت خطیر منبر را بین طلابی که توفیق تبلیغ داشتند توزیع نمودم که مورد استقبال شایانی قرار گرفت. گزیده ای از آن مطالب به شرح ذیل بود:
یک مستحب و هزار واجب!
معلوم مى شود نماز شب مستحبى است نظیر روضه خوانى، که وقتى در زمان رضاخان منع کردند، یکى از اصحاب و اطرافیان حاج شیخ عبدالکریم حایرى (رحمهالله) به ایشان عرض کرد: چیزى نیست ، روضه خوانى یک عمل مستحب است که پهلوى آن را منع کرده است. حاج شیخ (رحمهالله) فرمود: بله مستحبى که هزار واجب در آن است.
خدا مى داند که چه قدر احکام واجب و چه چیزهایى از حالات ، سیره و کلمات سیدالشهدا و سایر معصومین (علیهم السلام) که در مقدمه روضه نقل مى شود، سبب تقویت دین و موجب افزایش ایمان مردم است !
افضل مستحبات
حجت الاسلام سید محمد باقر شفتى (رحمهالله) به نماز شب بسیار معتقد بود و بیش از سایر مستحبات به آن اهمیت مى داد، به خلاف مرحوم سید بحرالعلوم که صبر مى کرد تا هوا مقدارى روشن شود و آن گاه نماز صبح را مى خواند. حجت الاسلام سید محمد باقر شفتى (رحمهالله) در اصفهان درست اول فجر نماز صبح را به جماعت اقامه مى نمود با این که اگر نماز جماعت را به تأخیر مى انداخت، افراد بیشترى حاضر مى شدند؛ ولى ایشان دستور مى داد دو عادل بالاى مناره بروند و پس از مشاهده طلوع فجر، بلافاصله اذان صبح بگویند. به ایشان گفتند: چرا مقدارى صبر نمى کنید تا جمعیت زیادى براى درک فیض جماعت حاضر شوند؟ در جواب فرمودند: در میان مستحبات افضل از نماز شب سراغ ندارم . لذا ایشان براى این که مردم نماز شب را به جا آورند، این چنین چاره اندیشى نموده بود که به دو نفر شخص عادل دستور داده بود تا به طور دقیق وقت فجر تعیین شود و کسانى که در نماز جماعت حاضر مى شوند، پیش از فجر بیدار شوند و نماز شب بخوانند بدین ترتیب، قطعا کسانى که در نماز جماعت ایشان شرکت مى کردند، نماز شب را هم مى خواندند و با این کار مردم را به نماز شب وادار مى کرد.
بنده خیال مى کنم فضیلت بکا بر سیدالشهدا بالاتر از نماز شب باشد؛ زیرا نماز شب عمل قلبى صرف نیست بلکه کالقلبى است، ولى حزن و اندوه و بکا عمل قلبى است به حدى که بکا و دمعه از علایم قبولى نماز وتر است.
عملکرد علماى سابق
وسایل زندگى علماى سابق از ما کمتر بود، ولى حرکتشان براى تبلیغ و دعوت و هدایت مردم بیشتر و سریع تر و نتیجه کارشان از ما زیادتر بود. ما در این زمان با هواپیما، اتوبوس و… به تبلیغ و دعوت و منبر مى رویم ولى چه قدر در مردم اثر مى گذاریم و چه قدر اصلاح مى کنیم؟
آن ها وقت زیادتر در مسیر راه صرف مى کردند، اما مردم زمانشان چه قدر رو به راه تر از زمان ما بودند! علماى سابق از مال و ثروت و لوازم خانگى به مختصر و کم قانع بودند، ولى پرکارتر و پر برکت تر بودند، اما مصرف زندگى ما زیاد، ولى کار و نتیجه کارمان کم است!
خاطره از آقای م- ح
