خاطراتی از امر به معروف و نهی از منکر امام خمینی (ره)
در بدو ورود به پاریس، نمایندگان کاخ الیزه با امام ملاقات کرده و پیام رسمی دولت را مبنی بر ممانعت از هر گونه فعالیت سیاسی ابلاغ کردند. امام در پاسخ با همان قاطعیتی که با مسئولین عراقی برخورد داشتند، فرمودند: ما فکر میکردیم که اینجا مثل عراق نیست من هر کجا بروم حرفم را می زنم من از فرودگاهی به فرودگاه دیگر و از شهری به شهر دیگر سفر می کنم تا به دنیا اعلام کنم که تمام ظالمان دنیا دستشان را در دست یکدیگر گذاشتهاند تا مردم جهان صدای ما مظلومان را نشنوند من صدای مردم دلیر ایران را به دنیا خواهم رساند من به دنیا خواهم گفت که در ایران چه میگذرد. (دلیل آفتاب ص۵۰)
تنها چیزی که امام غالبا ًدر خانواده ها توصیه می کردند تا اول از همه به آن عمل کنند انجام واجبات و دوری ازمحرمات بود. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۲ ص۳۸۳)
وقتی امام در پاریس بودند اگر مردی داخل اتاق می شد و مثلاً انگشتر طلا به دستش بود فورا از او میخواستند که انگشتر را در بیاورد. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۲ ص۴۰۶)
یک بار هنگامی که امام به حرم مطهر حضرت امیر المؤمنین(ع)مشرف شده بودند با آنکه معمولا کمتر به این سو و آن سو تگاه می کردند و مخصوصاً در حرم مطهر توجهی به امور ظاهری نداشتند در حال عبور از رواق مطهر متوجه شدند که یکی از زوار روی زمین افتاده و عتبه مبارک را می بوسد امام با برخورد به این صحنه خیلی سریع و تند واکنش نشان دادند و به یکی از آقایانی که همراه ایشان بودند فرمودند: به این آقا بگویید بلند شود و این کار را نکند. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۲ ص۴۱۱)
یک روز قبل از اینکه امام به بیمارستان بروند توصیه ای در مورد غیبت کردند نمیگفتند غیبت نکنید چون آن را نباید بکنیم بلکه می گفتند: سعی کنید حتی در مجالسی که غیبت می شود شرکت نکنید ایشان در پرهیز از غیبت و مسخره کردن خیلی تأکید داشتند. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۳ ص۳۰۳)
من هر موقع پیش امام می رفتم مرا تشویق به خواندن نماز می کردند. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۱ ص۲۹)
یک بار آقا همهی اهل خانه را صدا کردند و گفتند: من بنا داشتم یک دفعه که همه با هم جمع هستید چیزی برای شما بگویم بعد گفتند: شما میدانید غیبت چقدر حرام است؟ گفتیم: بله بعد گفتند: شما میدانید فعل نا مشروع و عمل خلاف عفت(زنا) چقدر حرام است؟ گفتیم: بله فرمودند: غیبت بیشتر. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۱ ص۵۸)
یک روز شنیدم که یکی از خدمتکاران منزل آقا را به خاطر خلافی که کرده بود به زندان برده اند روزی خواهرم درباره او سؤالی از من پرسید گفتم دیگر نیست و این جوری پیش آمده تا آمدم بگویم آقا گفتند: غیبت است گفتم: آخر کار ایشان علنی بوده و الان هم زندان است آقا گفتند: نه او یک کاری کرده و وظیفه آنها هم این بوده که زندانش بکنند ولی شما نباید آبرویشان را جای دیگری ببرید. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۱ ص۵۹)
آقا همیشه به ما توصیه میکردند که مواظب باشیم مرتکب معصیت نشویم بخصوص در مورد غیبت معتقد بودند خانمها وقتی دور هم جمع می شوند از خودشان صحبت کنند نه دیگران امام بارها میگفتند: حتی به شوخی دروغ نگوییم. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۱ ص۵۹)
امام کمتر پیش می آمد که اهل نصیحت باشند بیشتر عملشان هست که نشان میدهد چه کاری خوب است و چه کاری بد و از عکس العمل ایشان ما متوجه می شویم کاری قبیح است یا نه عکس العمل امام در رابطه با مسائل مختلف فرق می کند در مسأله محرمات و واجبات خیلی شدید برخورد دارند و در مستحبات کمتر. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۲ ص۳۸۴)
من یک روز خشم امام را نسبت به ارتکاب امر حرام دیدم که ایشان واقعاً خشمگین شدند نه در حد امر به معروف گاهی ما امر حرامی را از کسی می بینیم امر به معروف میکنیم اما امام واقعاً خشمگین می شوند که در حالت صورت و نگاه ایشان دیده می شود و اصلا بدنشان لرزش پیدا می کند. (برداشتهایی از سیره امام خمینی ج۲ ص۳۸۵)
دوشنبه شب بعد از شام تعدادی از فرزندان و نوه ها دور حضرت امام جمع بودیم فرمودند: من به بیمارستان می روم و معلوم نیست برگردم لذا سفارشاتی فرمودند البته خیلی کوتاه و اضافه نمودند که: شما جوانها واجباتتان مثل نماز و روزه و… را انجام دهید ولی بدانید آنچه آخرت انسان را خراب می کند زبان اوست مواظب باشید در مجالس غیبت ننشینید فساد غیبت کمتر از آثار بقیه ی گناهان نیست بیشتر هم هست و در آخر بار دیگر سفارش کردند: شما انشاءاللّه گناه نمی کنید ولی مواظب باشید در مجلس غیبت ننشینید و خودتان را از این گناه عظیم دور کنید. (فصل صبر ص۱۴۹)
