جمعیتمان کمتر بود، شیوه را عوض کردیم

خاطرات مبارز قدیمی برادر عزت شاهی رو که می خواندم جالب بود. می گفت اون موقع برا خود سازی واسه مبارزه به کوه می رفتیم. ما هم پس از کلی مخ زنی رفیقمون رو راضی کردیم بریم خود سازی کنیم، ولی چه خودسازی ای شد…

تو سراشیبی خفنی گیر کرده بودم. جلوتر ما یه دسته ده دوازده نفری مختلط بودند. نگاه کردم دیدم که چهار پنج نفر جلوتر یه خانمی هست که کلا روسری اش را برداشته. به رفیقم گفتم «یاعلی، پاشو بریم تذکر بدیم». دیدم اینجا هم از لحاظ جمعیتی خیلی کمتریم و احتمال اثر نیست. گفتم شیوه را عوض کنیم و به نتیجه رسیدم. با صدای نسبتا بلند با رفیقم شروع به صحبت کردم که« یاا…، تو این سراشیبی سفت بگیر بریم تذکر بدیم» و از این جور حرفا. به نظرم صدامون را رفقاش شنیدند و انتقال دادند. دیدم خودش روسری اش را درآورد و سرش کرد.