انتظار بی مورد
۱-چندی پیش به داروخانه رفته بودم و خانم فروشنده دارو ظاهرش مناسب نبود. موقع گرفتن دارو با ترس و لرز گفتم: «حاج خانم امکان هست روسری تون رو جلوتر بکشید». گفت: «چی؟ مردی یه بار دیگه تکرار کن…»
۲-هفته پیش به بانک ملی رفته بودم. منتظر بودم تا نوبتم بشه که دیدم خانمی وارد شد. پوشش جالب نبود. گفتم شاید عجله کرده و این شکلی شده. چند دقیقه ای صبر کردم تا شاید پس از استقرار اصلاحی رخ دهد. نتیجه تغییری نکرد. این بار هم با ترس و لرز رفتم جلو. خیلی ذلیلانه گفتم:« اگه امکانش هست حجابتون را درست کنید». با توهین شروع به جار و جنجال کرد که تو نگاه نکن.
۳-پریشب از حرم حضرت شاه عبدالعظیم حسنی برمیگشتم. تو اتوبوس یکی موبایلش رو درآورد و با صدای بلند آهنگ پخش کرد. تو این فکر بودم که برم تذکر بدم که یکدفعه راننده صداش بلند شد که این صدا چیه، خاموشش کن. طرف درجا خاموش کرد و چیزی نگفت.
چند نکته:
– به نظرم حفظ اقتدار در امر به معروف ونهی از منکر بسیار لازم است، چرا که کسی که خطا می کند باید در ضعف باشد.
– هیچ وقت و دوباره هیچ وقت انتظار نباید داشت کسی که امر به معروف ونهی از منکر می شود فردا از تو تعریف و تمجید کند. چراکه خواه یا ناخواه به نحوی به طرف بر میخورد. طبیعی است که همیشه در رسانه ها از بدیهای آمران به معروف و ناهیان از منکر سخن به میان میاید.
– در امر به معروف ونهی از منکر اصل اساسی احساس دلسوزی است که این دلسوزی طبیعتاً برای فرد و نتیجه آن برای جامعه و مکتب است. این دلسوزی سبب می شود که سخنی که از دل خیزد بر دل هم بنشیند.
