امر به معروف ؛ علنی یا مخفیانه

آیا امر به معروف و نهی از منکر باید علنی و نزد دیگران باشد یا در خلوت و مخفیانه؟
کسی که گناه و منکر را در حضور مردم و آشکارا انجام دهد ، در این صورت می تواند او را به صورت علنی نهی از منکر کرد ؛ مگر این که نهی از منکر مخفیانه اثر بیشتری داشته باشد ؛ ولی اگر کسی آشکارا منکری را مرتکب نشده و نمی خواهد کسی از عمل او آگاهی یابد ، و شما به صورت اتفاقی از گناه او آگاه شدید ، به دو دلیل نباید گناه او را فاش کنید و او را نزد دیگران نهی از منکر کنید:
اول آن که ، بازگو کردن گناه دیگران اشاعه فحشا و از گناهان کبیره است .
دوم آنکه این عمل موجب ریخته شدن آبروی شخص مؤمن و مسلمان می شود و حرام است .
از این رو حتی در خلوت نیز این امر باید با کلی گویی و پند و اندرز کلی صورت گیرد ؛ به گونه ای که متوجه نشود که شما از گناهش آگاه شده اید ؛ زیرا در این صورت او شرمسار و اذیت می شود و آزار شخص مؤمن حرام است .
البته اگر کسی که مرتکب گناه شده ، فردی لاابالی است و از اینکه دیگران خبردار شوند شرم ندارد ، در این صورت می توان او را آشکار نهی از منکر کرد و کلی گویی لازم نیست و در این فرض نیز آگاه کردن کسانی که از گناه او خبر ندارند ؛ جایز نیست و نمی توان او را در میان جمع و حضور دیگران نهی از منکر کرد ؛ زیرا انتشار فحشا حرام است . (۱)

پی نوشت :
۱٫ ر . ک : آذرخشی دیگر از آسمان کربلا ، ص ۱۸۳

منبع: راه بهشت