اثر زبان بدن
خونه ی یکی از اقوام بودیم ماهواره هم روشن بود و همه داشتن نگاه میکردن . برنامه ای بود که داشت یکی از برنامه های دیگه ماهواره رو مسخره میکرد (دقیقا مثل خنده بازار خودمون !) همه داشتن برنامه رو میدیدن و میخندیدن و مادر بنده هم با اینکه از ماهواره خوشش نمیاد ولی اجبارا میدید (البته برنامه مورد داری نبود ها) و گاهی هم به احترام بقیه ،جاهای خنده دارش یه لبخند ملیحی میزد . ولی خب من مثل مادرم رفتار نمیکردم.
با اینکه خیلی ادعام از ایشون بیشتره و با ماهواره بیشتر مخالفم ولی نمیدونم چرا روم نمیشد مخالفت کنم و حتی با خنده هام با حضار همراهی میکردم . و یه نیم نگاهی هم به مادرم داشتم .
یه جای برنامه رسید که داشت رسما چادر رو مسخره میکرد و من همچنان با جمع در خندیدن همراهی میکردم که نگاهم به مادرم افتاد که اولا با نگاه عصبانی به تلویزیون نگاه کرد و بعدش طوری که همه متوجه بشن دیگه به تلویزیون نگاه نکرد .
من که این صحنه رو دیدم فهمیدم چقدر بی غیرتم و حتی نمیتونم با نخندیدنم با منکر همراهی نکنم . ولی گفتم جلوی ضرر رو از هر جا بگیری منفعته و منم مثل مادرم رفتار کردم . بقیه هم کم کم متوجه شدن و درست یادم نمیاد که چی شد که دیگه هیچکس به تلویزیون نگاه نمیکرد و همه مشغول صحبت شدن و حتی ماهواره هم خاموش شد .
با این که مادرم اصلا به کسی نگفت از این حرکت ناراحته و احترام جمع رو حفظ کرد ولی با این حرکتش به بقیه فهموند که از این کار ناراحته .
ولی نهی از منکر بزرگتر واسه من بود که اگر با منکر مخالفت نمیکنم حداقل با زبان بدنم باهاش همراهی نکنم.
