وادی بغض فی الله و حب فی الله
.
باب امر به معروف و نهی از منکر از وجهه‌ی رحمت رحیمیه است . پس بر آمر به معروف و ناهی از منکر لازم است که به قلب خود از رحمت رحیمیه بچشاند .و نظرش در امر و نهی خودنمایی و خودفروشی و تحمیل امر و نهی خود نباشد ،زیرا که اگر با این نظر مشی کند ، منظور از امر به معروف ونهی از منکر که حصول سعادت عباد و اجرای احکام الله در بلاد است ، حاصل نشود ، بلکه گاه شودکه از امر به معروف انسان جاهل نتیجه معکوسه حاصل شود و چندین منکر سربار شود برای یک امر و نهی جاهلانه که از روی خواهش نفسانی و تصرف شیطانی واقع شود و اما اگر حس رحمت و شفقت وحق نوعیت و اخوت ، انسان را به ارشاد جاهلان و بیدارکردن غافلان وارد کند کیفیت بیان و ارشاد که از ترشحات قلب رحیمانه است طوری شود که قهراً تاثیر در موارد لایقه بسزا کند و قلوب صلبه سخت را نیز از آن استکبار و استنکار فرو نشاند .
اکنون تو نیز که می‌خواهی امر به معروف و نهی از منکر کنی و خلق خدا را ارشاد کنی ، با قلب پر از محبت و دل با عاطفه با بندگان خداوند ملاقات کن و خیر آنها را از صمیم قلب طالب شو و چون قلب خود را رحمانی و رحیم یافتی، به امر و نهی و ارشاد قیام کن تا دلهای سخت را برق عاطفه قلبت نرم کند و آهن قلوب به موعظت آمیخته با آتش محبتت لین گردد .
و این وادی غیر از وادی بغض فی الله و حب فی الله است که انسان باید با اعداء دین عداوت داشته باشد ، چنانچه در روایات شریفه و قرآن کریم وارد است و آن در جای خود صحیح و این در جای خود صحیح است .
